گزارشی از برگزاری شب همبستگی سندیکاهای فرانسه با کارگران ایران با شرکت علی نجاتی کارگر اخراجی و رئیس هیئت مدیره سندیکای هفت تپه
شب همبستگی سندیکاهای فرانسوی با کارگران ایران در پاریس
جلسه با سخنان نمایندگان سندیکاهای فرانسوی که برگزارکنندگان این شب همبستگی نیز بودند آغاز شد پس از خوش آمد گوئی از طرف مسئولان سندیکا های فرانسوی هر یک از نمایندگان اتحادیه های کارگری فرانسوی اشارات کوتاهی نمودند و بر اهمیت همبستگی با مبارزات سندیکاهای کارگری در ایران تاکید کردند، پس از آن یک دقیقه سکوت به یاد تمام فعالین سندیکائی که جان خود را در راه مبارزات اتحادیه ای از دست داده بودند ، گزارش کوتاهی از فعالیت سندیکاهای کارگری در ایران بزبان فرانسه ارائه شد.
سپس علی نجاتی نماینده کارگران هفت تپه شروع به سخنرانی کرد، علی نجاتی ابتدا به معرفی بسیار کوتاهی از خود پرداخت و از برگزار کنندگان و مدعوین حاضر در شب همبستگی برای برگزاری این جلسه تشکر نموده و از اینکه یک نماینده اخراجی کارگران هفت تپه را به این شب همبستگی دعوت نمودند تشکر نمود.
علی نجاتی در ابتدا اول ماه مه روز جهانی کارگران را به همه کارگران جهان تبریک گفته ودر ادامه سخنانش در ارتباط با کارگران سندیکای نیشکر هفت تپه تاکید کرد که او بخاطر دفاع از منافع اقتصادی و معیشتی کارگران نیشکر هفت تپه اخراج و مورد بی عدالتی قرار گرفته است.
کارگران هفت تپه در سال ٧٨ بدلیل عدم پرداخت دستمزدهای کارگران از سوی کارفرمای دولتی و مباحثاتی از قبیل سوددهی پائین کارخانه که از مشخصا سوی مدیریت کارخانه طرح میشد، شغلشان مورد تهدید قرار گرفته و به این علت مدت ۵٢روز دست به اعتصاب زدند، او در ادامه صحبت هایش به مشگلات زمان اعتصاب و نگرانی های کارگران و خانواده هایشان اشاره کرد و ازجمله که با اشکالات فراوان و با وجود بدی راه و امکانات خود را به شهر شوش رسانده و فریاد میکردند: “کارگر هفت تپه ایم، گرسنه ایم گرسنه ایم” این شعار در آن دوره بسیار بر سر زبانها افتاده بود.
در ادامه اعتراضات و اعتصابات همراهی خانواده های کارگران و همشهری ها و ساکنان منطقه از کارگران اعتصابی بسیار قابل توجه بود، شعار زنان کارگران که فریاد میکردند”بچه گرسنه وعده سرش نمیشه” از مهمترین شعارهای آندوره بود، در آن زمان مسائلی در رابطه با درگیری ها و در حاشیه این اعتراضات صنفی و معیشتی پیش آمد که منجر به دخالت نیروهای انتظامی گردید و نجاتی گفت، ماموران انتظامی ما را بدلیل دفاع از منافع کارگران و خانواده هایشان و حقوقشان مورد حمله قرار دادند، در این اعتصاب کارگری ۵٢ روزه خواسته های کارگران اعم از حقوق معوقه، حق همسر و اضافه کردن آن از ٢٠٠٠ تومان به ١۵٠٠٠ تومان مطرح کردیم که در اثر مقاومت و همبستگی کارگران به این هدف نیز رسیدم، این چانه زنی ها(مذاکرات صنفی) ازسوی نمایندگان کارگران با کارفرمای دولتی صورت میگرفت که سر آخر موفقیت آمیز هم بود.
از دیگر پیروزی های این اعتصاب اضافه کردن ۶٧ هزارتومان به دستمزدها و رسمی کردن تعداد قابل توجهی از کارگران قرارداد موقتی بودکه توانستند قرارداد دائم دریافت دارند.
در این اعتصاب ما مجمع عمومی تشکیل دادیم که کارگران در آن خواستار ایجاد تشکل مستقل کارگری از کارفرما شدند و خواستار شدند که نمایندگان کارگران مستقیما توسط خود کارگران انتخاب شوند، از اوایل ١٣٧٩ سندیکاهای مستقل همه از سوی دولت منحل اعلام شدند و جایگزین آنها شوراهای اسلامی تحت نظارت دولت و غیر مستقل شدند.
من قبلا باید به مسئله شوراهای اسلامی اشاره ای میکردم، بهرحال چند سال قبل از این اعتصابات کارگران طوماری تهیه کردند با این محتوی که شوراهای اسلامی از منافع کارگران دفاع نمی کنند و ما تشکلی که از منافعمان دفاع نمی کند، نمی خواهیم این طومار را ١٨٠٠ کارگر امضا کردند و این طومار به استانداری اهواز ارسال شد و در اهواز نیز تائی شد که کارگران میتوانند هر تشکلی که میخواهند تشکیل دهند.
وقتی کارگران مصمم به تشکیل تشکل مستقل کارگری شدند در یک مجمع عمومی که در مسجد کارخانه تشکیل دادیم و بعد از رای گیری تصمیم گرفته شد، هیئت بازگشائی تشکیل شود که نه نفر به نامهای، علی نجاتی نیکوفر، رضا رخشان و … انتخاب شدند و نامشان راسما اعلام شد
در این مجمع حدود ۴٣٠ نفر از کارگران شرکت کردند و بیش از دو هزار نفر انرا امضا کردند، سپس از کارگران خواسته شد برای عضویت در هیئت مدیره کاندید شوند
لازم به یاد آوری است ما در تاریخ دوم تا سوم آذر هشتاد و شش به اداره اطلاعات احضار شدیم و برایمان پرونده ای به عنوان محرک کارگران و ایجاد آشوب در شهر تشکیل شد و سپس مارا دستگیر نمودند تعداد بازداشتی ها نمایندگان کارگران به شش نفر میرسید.
او در ادامه صحبت هایش گفت، بازگردیم به اعتصابات، اعتصاب کارگری با موفقیت به پایان رسید و مطالبات عقب افتاده را دریافت کردیم و دیگر خواسته هایی که فبلا با آن اشاره کردیم نیز بدست آوردیم.
پس از اعتصابات موفقیت آمیز کارگران به سرکارشان برگشتند اما نمایندگان کارگران به نشستهای خود ادامه دادند تابر اثر اصرار کارگران که خواستار تشکیل سندیکای خود بودند، سی نفر از کارگران خود راکاندید هیئت مدیره سندیکا کردند و در آبان هفتاد و هشت علیرغم فشارهای کارفرما و مسئولان منطقه توانستیم با قراردادن صندوقهای رای و با شرکت کارگران در عرض چهار ساعت هزار و دویست رای جمع آوری و آرا شمرده شد و نمایندگان کارگران مرکب از نه نفر و دیگر اعضای علی البدل از سوی کارگران انتخاب شدند
پس از انتخابات اولین صورتجلسه هیئت مدیره تنظیم شد، در این جلسه در خصوص تنظیم و تقسیم وظایف اعضا بحث شد و تصمیم گیری شد.
پس از این جلسه عمر هیئت مدیره کارگران هفت تپه کوتاه بود و پس از چهار ماه اعضا دستگیر و من را به عنوان رئیس هیئت مدیره دستگیر و به زندان انفرادی اهواز منتقل شدم ، من را بجرم فعالیت سندیکائی برای منافع کارگران پس از بیست و چهار سال سابقه کار در هفت تپه اخراج شدم و دیگر نمایندگان نیز اخراج شدند و به شش ماه زندان محکوم شدیم در همین زمان رضا رخشان نیز از کار اخراج گردید.
من را در زمان بازداشت در حالیکه در زندان بودم احضاریه ای از سوی دادگاه انقلاب دزفول دریافت کردم و سپس در دادگاه تجدید نظر دزفول بنابر درخواست دادستان به یکسال حبس محکوم شدم
در ارتباط با کارگران ایران علی نجاتی گفت بدلیل امکانات اینترنتی و تلفن همراه خبررسانی با سرعت بالائی صورت میگیرد، به این ترتیب روشن است که همه میدانید وضعیت کارگران در ایران اصلا خوب نیست، قرارداد های موقت و سفید امضا و دستمزدهای معوقه و کارخانجات نیمه تعطیل وضعیت معیشتی کارگران را بشدت ناگوار کرده است، برای مثال تعداد کارگران نیشکر هفت تپه قبلا شش هزار و پانصد کارگر بود که اگر کارگران نی بر را نیز در فصولی به آن لضافه میکردیم تعدادشان ده هزار نفر میرسید، امروز اما تنها هزار و هشتصد کارگر در آن کارمیکنند، این وضعیت در مورد کارخانه مهم کاغذ سازی منطقه نیز صدق میکند.
اما علیرغم تمام مشکلات ذکر شده کارگران ایران فعالیت های اقتصادی و معیشتی خود را دارند و برای رسیدن به این اهداف و دفاع از منافع کارگران آنان دستگیر و زندانی میشوند که بخشی از اسامی آنان را نام میبرم (اسامی تعدادی از نمایندگان کارگران توسط ایشان ذکر شد که در راه دفاع از منافع کارگران در زندان بسر می برند)
آنها با وجود مشکلات و تهدید ها برای منافع کارگران و عدالت اجتماعی و برعلیه جهان سرمایهداری مبارزه میکنند.
پس از استراحت کوتاهی بخش پرسش و پاسخ شب همبستگی با فعالین سندیکائی ایران آغاز شد و از سوی شرکت کنندگان در جلسه سوالاتی در مورد وضعیت زندگی و معیشت کارگران ایران مطرح شد که توسط علی نجاتی به آنها پاسخ گفته شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر